Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2013 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSO Sabina Ziser
Sędziowie:	SO Elżbieta Hallada SO Robert Figurski (spraw.)
Protokolant:	st. sekr. sąd. Klaudia Pasieczny

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2013 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa G. P.

przeciwko stronie pozwanej (...) sp. z o.o. Oddział w Polsce

z udziałem interwenienta ubocznego (...) Sp. z o.o. w K.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej i interwenienta ubocznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy

z dnia 17 października 2012 roku

sygn. akt I C 245/12

I.  oddala obie apelacje;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 754/12

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Legnicy, po rozpoznaniu żądania powódki G. P. zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w P. we Francji Oddział w Polsce kwoty 4.850 zł tytułem zadośćuczynienia i kwoty 123,70 zł tytułem odszkodowania, wyrokiem z 17 października 2012 roku zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki 3.500 zł z ustawowymi odsetkami od 2 marca 2012 roku oraz tytułem kosztów procesu 409 zł, oddalił powództwo w pozostałej części i zasądził od interwenienta ubocznego (...) Spółka z o.o. w K. na rzecz powódki 225 zł tytułem kosztów procesu. Sąd pierwszej instancji uznał, że Spółka (...), zobowiązana względem (...) handlowej (...) do utrzymywania czystości na terenie galerii handlowej, nie dochowała należytej staranności, dopuszczając się zaniechania. Przy wejściu do obiektu, w dniu, w którym powódka uległa wypadkowi, zalegała bowiem woda pochodząca z opadów atmosferycznych, i to nie tylko w chwili poślizgnięcia się i upadku powódki. Biorąc natomiast pod uwagę zakres obrażeń doznanych przez powódkę, ich skutki, cierpienie i czas leczenia, Sąd Rejonowy przyjął za odpowiednie zadośćuczynienie w wysokości średniego miesięcznego wynagrodzenia, tj. w kwocie 3.500 zł. Wyższa kwota zadośćuczynienia w tym wypadku, zdaniem Sądu Rejonowego, przekraczała granice przeciętnych odczuć w społeczeństwie, a z kolei roszczenia o odszkodowanie – w ocenie tego Sądu – powódka nie udowodniła.

Apelację od tego wyroku wniosła strona pozwana i interwenient uboczny. Strona pozwana zarzuciła:

1.  naruszenie art. 353 ¹ k.c., art. 355 § 2 k.c., art. 361 § 1 k.c., art. 415 k.c. i art. 429 k.c. przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na wadliwym przyjęciu, że interwenient uboczny ponosi winę za wypadek powódki i jego następstwa, że interwenient uboczny wykonał zobowiązanie niezgodnie z umową łącząca go z (...) Spółka z o.o. i że winna interwenienta ubocznego polegała na uzgodnieniu z (...) Spółka z o.o., że serwis sprzątający na pasażu miała pełnić jedna osoba,

2.  naruszenie art. 471 k.c. oraz postanowień umowy z 1 kwietnia 2009 roku o świadczenie usług sprzątania przez przyjęcie, że interwenient uboczny wykonał zobowiązanie wynikające z tej umowy niezgodnie z umową,

3.  naruszenie art. 233 k.p.c. przez uznanie, że odpowiedzialność odszkodowawczą za wypadek powódki należy przypisać stronie pozwanej i interwenientowi ubocznemu, że interwenient uboczny ponosi winę za wypadek powódki, że interwenient uboczny nienależycie wykonał zobowiązanie wynikające z umowy z 1 kwietnia 2009 roku, że wina interwenienta polegała na uzgodnieniu, że serwis sprzątający na pasażu miała pełnić jedna osoba i że powódka udowodniła zeznaniami świadków winę interwenienta ubocznego,

4.  błąd w ustaleniach faktycznych przez uznanie, że personel sprzątający nie usuwał wody na bieżąco i że procedura oznaczania miejsc śliskich na terenie pasażu handlowego przewidywała postawienie znaków ostrzegawczych sygnalizujących śliską powierzchnię.

Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki kosztów za obie instancje, względnie o jego uchylenie w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Interwenient uboczny swoją apelację oparł na następujących zarzutach:

1.  naruszenia art. 429 k.c. przez przyjęcie, że odpowiedzialność interwenienta ubocznego za usługi sprzątania jest bezwarunkowa, a nie zależy od zawinienia i że zlecenie wykonania czynności interwenientowi jako profesjonaliście skutkuje bezwarunkowym wykluczeniem odpowiedzialności powierzającego, jak również osób trzecich,

2.  naruszenia art. 415 k.c. w związku z art. 355 k.c. i art. 361 k.c. polegającego na uniezależnieniu odpowiedzialności interwenienta od przesłanki winy, a przyjęciu odpowiedzialności na zasadzie ryzyka, uznaniu, że dla odpowiedzialności odszkodowawczej interwenienta nie ma znaczenia fakt, że przy załamaniu pogody nie jest możliwe, aby podłoga przy wejściu do sklepu była sucha i wreszcie uznaniu odpowiedzialności interwenienta mimo przyznania, że zobowiązany ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania i zaniechania, z którego szkoda wynikła,

3.  naruszenia art. 233 k.p.c. przez dokonanie niewłaściwej oceny zebranego w sprawie materiału.

Wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części zasądzającej roszczenie główne i koszty i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki kosztów za obie instancje.

Na etapie postępowania międzyinstancyjnego nastąpiła zmiana nazwy firmy strony pozwanej z (...) S.A. Oddział w Polsce na (...) sp. z o.o. Oddział w Polsce i tak strona pozwana została oznaczona.

Sąd Okręgowy, akceptując ustalenia faktyczne orzeczenia pierwszej instancji i przyjmując je za własne, zważył, co następuje:

Obie apelacje nie zasługiwały na uwzględnienie. Zgodzić się należy, że zdarzenie z 23 sierpnia 2010 roku podlegało ocenie poprzez ocenę wykonania kontraktu przez Spółkę (...), przy czym Sąd Okręgowy, tak jak Sąd pierwszej instancji, w przeciwieństwie do skarżących uważa, że Spółka (...) nie wykonała przyjętego na siebie zobowiązania i oceny tej nie zmienia fakt, że Spółka (...) nie zgłosiła żadnych zastrzeżeń do jakości pracy wykonanej 23 sierpnia 2010 roku i zapłaciła pełne wynagrodzenie.

To że umowa z 1 kwietnia 2009 roku o świadczenie usług sprzątania obiektu nie przywidywała wystąpienia nadzwyczajnych okoliczności nie stanowi usprawiedliwienia. Spółka (...) zobowiązała się w takim razie utrzymywać czystość i porządek w każdych warunkach na takim samym poziomie, a nie jak sugeruje strona pozwana, że kryterium czystości i porządku miałyby być różne, w zależności od warunków pogodowych. To nie tyle Spółka (...) godziła się na możliwości wystąpienia warunków ekstremalnych, co przede wszystkim Spółka (...), zobowiązując się do utrzymania czystości i porządku także w tych warunkach, które, nawiasem mówiąc, nie jest trudno przewidzieć, bo nie należą one do rzadkości i nie są czymś nadzwyczajnym w tej strefie klimatycznej.

Oczywiście że w deszczowy dzień nie jest możliwe, żeby klienci nie wnosili do budynku kropel wody, ale woda ta powinna być systematycznie usuwana, żeby była czystość i porządek, do (...) Spółka (...) się zobowiązała, a nie usuwana na tyle, na ile jest w stanie zrobić to jeden pracownik zaopatrzony w ręczny sprzęt do sprzątania. Taki stan osobowy serwisantów, jaki był 23 sierpnia 2010 roku i jaki przewidywał harmonogram, był prawdopodobnie wystarczający do zapewnienia czystości i porządku w warunkach normalnych, kiedy posadzka jest sucha, ale nie w sytuacjach nietypowych, spowodowanych w szczególności warunkami atmosferycznymi, jak w dniu wypadku powódki. Wykonanie przez Spółkę (...) zobowiązania, które przyjęła w umowie z 1 kwietnia 2009 roku, w niesprzyjających warunkach atmosferycznych wymaga zatrudnienia większej liczby pracowników niż przewiduje grafik i inna niż zwykle powinna być wtedy organizacja pracy, w szczególności powinna być użyta maszyna sprzątająca.

Brud jest przeciwieństwem czystości, a na brudną, zmoczoną podłogę czy brud z wodą zwrócili uwagę w swych zeznaniach, poza powódką, świadkowie R. P., O. R. i P. S.. Z zeznań tych świadków i powódki ponadto wynika, że stan ten w ciągu dwóch następnych godzin po zdarzeniu nie został naprawiony. Z kolei świadek T. S. zeznała, że jeżeli jest bardzo dużo wody lub brudu to maszyna sprzątająca wyjeżdża też na pasaż. Również świadek R. W., kierownik (...) Spółki (...), zeznał, że przy obfitych opadach deszczu lub śniegu wyjeżdża maszyna. W dniu 23 sierpnia 2010 roku było bardzo dużo wody i brudu, były obfite opady deszczu, a jednak maszyna na pasaż nie wyjechała. T. S. ponadto wyjaśniła, że jeżeli jest przy jednym wejściu, a przy drugim coś się wydarzy, to serwisanci bardzo szybko reagują. W tym wypadku jednakże takiej reakcji nie było. Świadek W. G. dwie godziny później w tym samym miejscu też się poślizgnęła na mokrej posadce i upadła.

Skarżący twierdzą, że Spółka (...) należycie wykonała zobowiązanie wynikające z umowy, ale tak nie jest. Zapewnienie personelu w liczbie zgodnej z umową, obecność ciągła serwisanta na pasażu, świadczenie przez tę osobę pracy, posiadanie odpowiednich maszyn i certyfikatu ISO to nie wszystko żeby uznać, że obowiązki nałożone na Spółkę (...) umową z 1 kwietnia 2009 roku zostały wykonane należycie. Spółka (...) zobowiązała się nie tylko do codziennego sprzątania , lecz również – co w tej sprawie istotne – do codziennego utrzymywania porządku i czystości, czego nie można rozumieć w ten sposób, że czysto i porządnie ma być w chwili zamknięcia lub otwarcia galerii, tylko że taki stan ma być utrzymywany stale w czasie obecności w galerii klientów, o czym najlepiej świadczą godziny pracy osób sprzątających.

Podsumowując, Spółka (...) nie wypełniła swych obowiązków, nie dochowała należytej staranności, a zatem ponosi winę za szkodę powódki.

W tym stanie rzeczy, skoro wszystkie powołane w ramach podstawy obu apelacji zarzuty okazały się niezasadne, podlegały one – jako nieusprawiedliwione – oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

Postanowienie o kosztach postępowania apelacyjnego wydane zostało w myśl zasady odpowiedzialności za wynik sprawy, na podstawie art. 108 § 1 w związku z art. 98 § 1 i 3 oraz art. 99 k.p.c.