Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2014 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący – SSO Andrzej Marek

Sędziowie: SSO Jacek Wilga (spr.)

SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Ewa Sawiak

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2014 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. M.

przeciwko (...)Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w L.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy w Lubinie

z dnia 12 maja 2014 roku

i na skutek zażalenia strony pozwanej

na postanowienie Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Lubinie

z dnia 18 czerwca 2014 roku

sygn. akt IV P 602/13

I.  oddala apelację,

II.  oddala zażalenie.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 12 maja 2014 roku Sąd Rejonowy w Lubinie przywrócił powoda Ł. M. do pracy u strony pozwanej w (...) Sp. z o.o. w L. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy.

W uzasadnieniu wskazał, iż rozwiązanie z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia nie było zgodne z prawem, albowiem przyczyna wskazana przez pracodawcę nie była prawdziwa. Pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę zarzucając powodowi popełnienie oczywistego popełnienia przestępstwa kradzieży mienia spółki, do którego się przyznał. Przyczyny wskazane w pkt 2 pisma pracodawcy, a dotyczące niedbania o dobro zakładu pracy, są konsekwencją zarzutu pierwszego. Gdyby powód rzeczywiście takie przestępstwo popełnił, rozwiązanie z nim umowy o pracę przez stronę pozwaną byłoby zasadne.

Podkreślił Sąd Rejonowy, iż postawiony pierwotnie powodowi zarzut kradzieży został zmieniony na zarzut popełnienia przestępstwa paserstwa (art. 291 kk), polegający na przyjęciu kamery wraz z kartą SD o łącznej wartości 2150 zł będący własnością (...). Postanowienie o zmianie zarzutów wobec powoda było rezultatem konsekwentnych wyjaśnień składanych przez powoda, iż nie miał wiedzy na temat faktu, że kamera, której kradzież pierwotnie mu zarzucono była własnością pracodawcy oraz jego twierdzeń, iż jej nie ukradł. Fakt, że pracownicy strony pozwanej wiedzieli o monitorowaniu lokomotyw, nie stanowi sam w sobie dowodu na okoliczność wiedzy powoda, co do tego czyją własnością jest kamera zamontowana w lesie.

Zmiana zarzutu wobec powoda spowodowała rozbieżność między wskazaną przyczyną rozwiązania z nim umowy o pracę, a czynem który powód rzeczywiście popełnił i który nie miał charakteru kradzieży mienia pracodawcy.

Ocena zgodności z prawem rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy ogranicza się do przyczyn wskazanych w oświadczeniu pracodawcy w tym zakresie. Skoro zatem powód nie popełnił przestępstwa kradzieży mienia Spółki, a tym samym nie dopuścił się „niedbania” o mienie zakładu pracy, przyczyna rozwiązania z nim umowy o pracę, nie może być uznana za prawdziwą.

Dalej stwierdził Sąd I instancji, iż popełnienie przez powoda, zatrudnionego na stanowisku maszynisty, przestępstwa paserstwa mienia, co do którego własności powód nie miał wiedzy, nie mogłoby stanowić przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Wyrok powyższy zaskarżyła apelacją strona pozwana zarzucając:

1.  naruszenie przepisów prawa procesowego poprzez nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego oraz nieprawidłową ocenę dowodów (art. 233 kpc) w zakresie dotyczącym ustalenia przyczyn rozwiązania z powodem umowy o pracy oraz uznanie przez Sąd, że rozwiązanie z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia nie było zgodne z prawem, albowiem przyczyna wskazana przez pracodawcę nie była prawdziwa - z art. 52 § 1 pkt 1 i 2 kp,

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez nieprawidłową wykładnię art. 52 § 1 pkt 1 i 2 kp i ustalenie, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie było zgodne z prawem, albowiem przyczyna wskazana przez stronę pozwaną nie była prawdziwa.

Stawiając powyższe zarzuty strona skarżąca domagała się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania przed Sądem I i II instancji.

Argumentowała iż powód przyznał się przesłuchiwany na Komendzie Powiatowej Policji w P. do popełnienia przestępstwa z art. 278 § 1 kk polegającego na kradzieży kamery wraz z kartą pamięci SD na szkodę strony pozwanej.

Posiadając informację o przyznaniu się powoda do popełnienia przestępstwa kradzieży na szkodę pracodawcy strona pozwana podjęła decyzję o rozwiązaniu z powodem umowy o pracę, podając prawdziwą przyczynę swojej decyzji. Jej działanie było zgodne z prawem, a ustalenie Sądu I instancji co do nieprawdziwości przyczyny rozwiązania umowy o pracę są chybione.

Sąd Rejonowy w Lubinie dokonał nieprawidłowej wykładni art. 52 § 1 pkt 1 i 2 kp przyjmując, iż strona pozwana nie miała podstawy do zastosowania tego przepisu ze względu na zmianę zeznań przez powoda i ostatecznego postawienia mu zarzutu paserstwa.

Podniosła, iż tok rozumowania Sądu I instancji prowadzi bowiem do wniosku, iż pracodawca chcąc rozwiązać umowę o pracę z powodu popełnienia przestępstwa przez pracownika na podstawie art. 52 §1 pkt 1 i 2 kp, którego oczywistość wynika z przyznania się do popełnienia czynu zabronionego już w pierwszej fazie postępowania karnego, zobowiązany jest śledzić przebieg tego postępowania, aby nie podjąć decyzji z pokrzywdzeniem pracownika, który w postępowaniu karnym posiada szczególne prawo do zmiany lub odmowy zeznań bez skutków prawnych.

Sąd Okręgowy zważył mając na względzie stan faktyczny ustalony w toku postępowania przed Sądem Rejonowym.

Apelacja nie jest zasadna. Nie są trafne podniesione w niej zarzuty.

Sąd I instancji w sposób uzasadniony przyjął, iż podana przyczyna rozwiązania z powodem umowy o pracę nie była prawdziwa.

Art. 52 § 1 pkt 2 wskazany jako jedna z podstaw rozwiązania z powodem umowy o pracę daje pracodawcy możliwość rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w razie popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnienie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem.

W rozpoznawanej sprawie brak było (i jest) prawomocnego wyroku skazującego powoda za kradzież mienia pracodawcy. Wymaganej wskazanym wyżej przepisem oczywistości przestępstwa kradzieży strona pozwana dopatrywała się w fakcie przyznania się powoda w toku postępowania przygotowawczego.

Oczywistość rozumieć należy jako brak jakichkolwiek wątpliwości co do wyniku ewentualnego postępowania karnego.

Wprawdzie jak wynikło z informacji posiadanych przez stronę pozwaną powód przyznał się do kradzieży jej mienia to jednak składał wyjaśnienia nie korelujące z zarzutem kradzieży. Tymi wyjaśnieniami strona pozwana również dysponowała. Z ich treści wynikało zaś iż nie dokonał kradzieży, a jedynie przyjął od innych osób kamerę wraz z kartą pamięci nie wiedząc jednak, iż jest ona własnością strony pozwanej. Wyjaśnienia powoda konsekwentnie podtrzymywane w dalszym toku postępowania przygotowawczego doprowadziły do zmiany postawionego mu zarzutu - a w dalszej kolejności - do uznania go winnym popełnienia przestępstwa paserstwa.

W tych okolicznościach od początku istniały wątpliwości co do oczywistości popełnienia przestępstwa kradzieży przez powoda.

Rozwiązanie z nim umowy o pracę w oparciu o zarzut opisany w art. 52 § 1 pkt 2 Kp obarczone było zatem ryzykiem. Tak zresztą jak w każdej sprawie w której pracownik odwołuje się od otrzymanego wypowiedzenia (rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia) kwestionując jego przyczynę. Przyczyna ta bowiem weryfikowana jest wtedy w toku postępowania sądowego pod kątem jej istnienia (rzeczywistości), wagi (doniosłości) i prawdziwości. O wyniku postępowania decyduje w takiej sytuacji stan sprawy na dzień wydania wyroku.

Samo przekonanie pracodawcy o istnieniu wskazywanej przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia nie jest wystarczające do uznania jego zasadności. Jej faktyczne istnienie musi zostać potwierdzone w toku postępowania przed sądem pracy. Pojawiające się od złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę nowe okoliczności są w toku tego postępowania uwzględnione i mogą prowadzić do uznania wskazanej przez pracodawcę przyczyny za nieprawdziwą.

W rozpoznawanej sprawie doszło do zmiany zarzutu postawionego powodowi. W miejsce zarzutu kradzieży mienia pracodawcy postawiono mu zarzut paserstwa, który ostał się w toku prawomocnie zakończonego postępowania karnego. Oparcie w takiej sytuacji rozwiązania umowy o pracę o zarzut kradzieży było w takiej sytuacji oparciem się o zarzuty nieprawdziwe i wobec badania sprawy jedynie w granicach postawionego zarzutu uzasadniało przywrócenie powoda do pracy. Wyciągając taki ostateczny wniosek Sąd Rejonowy nie naruszył wskazanych w apelacji przepisów art. 233 kpc i art. 52 § 1 pkt 2 kp.

Dodatkowo zważył Sąd Okręgowy, iż postępowanie karne oraz postępowanie przed sądem pracy nie dostarczyły dowodów na okoliczność, iż powód przyjmując w miesiącu wrześniu kamerę wraz z kartą pamięci miał świadomość, iż należy ona do strony pozwanej. Brak tej świadomości nie pozwala mu na przypisanie winy jako koniecznej przesłanki ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Ciężar dowodu w tym zakresie obciążał pracodawcę.

W takiej sytuacji również przyczyny wskazane w pkt 2 pisma rozwiązującego umowę pracy nie dawały podstawy do rozwiązania z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 kp. Przyjmując bowiem kamerę bez świadomości, iż należy ona do pracodawcy powód nie naruszył obowiązku dbania o jego dobro i mienie.

Mając powyższe na uwadze apelację strony pozwanej jako niezasadną oddalił Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc.

Przesądzenie o trafności i zgodności zaskarżonego wyroku z prawem implikowało wniosek o niezasadności zażalenia. Wobec bowiem prawomocnego przywrócenia powoda do pracy u strony pozwanej zobowiązana ona była na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach w sprawach cywilnych uiścić opłatę od pozwu od uiszczenia której powód przy wniesieniu pozwu był zwolniony. Orzeczenie w tym przedmiocie zawarte w zaskarżonym postanowieniu było zatem prawidłowe.

Podstawą rozstrzygnięcia o wniesionym zażaleniu były przepisy art. 397 §2 w zw. z art. 385 kpc.