Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 03 grudnia 2013 roku w Legnicy

sprawy z wniosku A. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania A. Ł.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 21 maja 2013 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 923/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 maja 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy A. Ł. prawa do emerytury gdyż do dnia 01 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie osiągnął 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego i z tego względu nie można obniżyć jego wieku emerytalnego na podstawie art. 39 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.); do dnia 01 stycznia 1999 r. udowodnił łącznie 21 lat, 2 miesiące i 27 dni takich okresów. Organ rentowy wskazał ponadto, iż na dzień złożenia wniosku ubezpieczony udowodnił 21 pełnych lat pracy górniczej, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

We wniesionym w organie rentowym do protokołu odwołaniu od powyższej decyzji A. Ł. powołał się na przepisy art. 39, 46 i 32 ustawy emerytalnej.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie wskazał, iż wnioskodawca:

- na dzień 01 stycznia 1999 r. legitymuje się zwykłym stażem ubezpieczeniowym w łącznym wymiarze 21 lat, 2 miesięcy i 27 dni, w tym okresy nieskładkowe – 1 miesiąc i 6 dni,

- wniosek o emeryturę złożył w dniu 09 maja 2013 r.,

- wykazał 21 lat pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy,

- nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. Ł. urodził się (...). Na dzień 01.01.1999 r. wykazał 21 lat, 2 miesiące i 27 dni okresów składkowych, w tym 1 miesiąc i 6 dni okresów nieskładkowych oraz nie przystąpił do OFE. Ponadto ubezpieczony na dzień złożenia wniosku udowodnił 21 pełnych lat pracy górniczej, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

(niesporne)

Pierwszą pracę wnioskodawca podjął w dniu 21 lutego 1977 r. W przebiegu jego zatrudnienia wystąpiły okresy nieświadczenia pracy:

- od 16 lipca 1978 r. do 04 października 1978 r. (2 miesiące i 19 dni),

- od 01 kwietnia 1981 r. do 23 kwietnia 1981 r. (23 dni),

- od 11 października 1981 r. do 07 stycznia 1982 r. (2 miesiące i 27 dni),

- od 01 lipca 1986 r. do 07 lipca 1986 r. (7 dni),

łącznie 6 miesięcy i 16 dni.

dowód: kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych z dnia 16

lipca 2001 r., w aktach kapitału początkowego.

Do dnia 31 grudnia 2008 r. A. Ł. udowodnił wykonywanie pracy górniczej pod ziemią, stale i w pełnym wymiarze, w okresach:

- od 01 sierpnia 1981 r. do 10 października 1981 r. - 0 lat, 2 miesiące i 10 dni,

- od 08 stycznia 1982 r. do 31 maja 1983 r. - 1 rok, 4 miesiące i 24 dni,

- od 08 lipca 1986 r. do 30 czerwca 1991 r. - 4 lata, 11 miesięcy i 23 dni,

- od 01 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2008 r. - 11 lat, 0 miesięcy i 0 dni

tj. łącznie: 17 lat, 6 miesięcy i 27 dni.

dowód: świadectwa pracy – w aktach rentowych.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40 wskazanej ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tj. 25 lat dla mężczyzn. Emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Wiek emerytalny, o którym mowa we wskazanym artykule, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Przy czym, zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

W realiach rozpoznanej sprawy ponad wszelką wątpliwość A. Ł. nie wykazał na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., tj. 01 stycznia 1999 r. (art. 196 ustawy emerytalnej) wymaganych 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Od chwili bowiem podjęcia przez niego w dniu 21 lutego 1977 r. pierwszej pracy do dnia wejścia w życie ustawy emerytalnej (01 stycznia 1999 r.) upłynęło 21 lat, 5 miesięcy i 12 dni. Dodatkowo jeszcze na ten okres przypada ponad 6 miesięcy, w których wnioskodawca nie pozostawał w stosunku pracy. Ta obiektywna okoliczność przesądza o tym, że odmowa przyznania emerytury wraz uzasadnieniem odmowy jest uzasadniona. Ze względu bowiem na brak wymaganych na dzień 01 stycznia 1999 r. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych wnioskodawca nie pełnia podstawowego warunku określonego art. 184 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Bezzasadnie ubezpieczony swoje roszczenie opiera na normie art. 46 wymienionej ustawy. Przepis ten określa bowiem dodatkowe w stosunku do określonych przepisami art. 29, 32, 33 i 39 przesłanki, które warunkują prawo do emerytury ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 01 stycznia 1969 r. Wnioskodawca nie spełnia przesłanek określonych wymienionymi przepisami, bowiem:

- nie osiągnął określonego art. 29 wieku 60 lat ani tym bardziej nie posiada okresów składkowych i nieskładkowych w łącznym wymiarze 35 lat,

- nie osiągnął określonego art. 32 ustawy emerytalnej w związku z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. wieku 60 lat życia,

- nie był twórcą ani też artystą, których uprawnienia do emerytury określa art. 33,

- nie osiągnął do 31 grudnia 2008 r. wymaganego wieku określonego przepisem art. 39. Ze względu bowiem na pełnych 17 lat udokumentowanych do dnia 31 grudnia 2008 r. okresów pracy okresów pracy górniczej, na podstawie art. 39 ust. 2 wiek emerytalny, o którym mowa w art. 27 ust. 3 pkt 5, tj. 65 lat i 4 miesiące ulega obniżeniu o 8 lat i 6 miesięcy, do 56 lat i 10 miesięcy. Tymczasem na dzień (...) ubezpieczony osiągnął wiek zaledwie 49 lat i 9 miesięcy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.