Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 września 2016 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Mirosława Molenda-Migdalewicz

Protokolant: star. sekr. sądowy Katarzyna Awsiukiewicz

po rozpoznaniu w dniu 21 września 2016 r. w Legnicy

sprawy z wniosku J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem rekompensaty

na skutek odwołania J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 29 stycznia 2016 r.

znak (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt V U 263/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 stycznia 2016 r., znak: (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy J. B. prawa do przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji ZUS Oddział w L. wskazał , że wnioskodawca udowodnił jedynie 9 lat, 5 miesięcy i 21 dni pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wobec wymaganych 15 lat.

Zakład podał, iż nie zaliczył do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach - pracy wnioskodawcy w (...) Zakładach (...) w Ś. od 18 listopada 1977 r. do 08 marca 1979 r., na podstawie przedłożonego świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 20 marca 1998r., ponieważ charakter pracy nie został określony zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 07 lutego1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a powołano się jedynie na przepisy branżowe, które utraciły moc prawną .

Od powyższej decyzji odwołanie złożył wnioskodawca, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie jemu prawa do przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty.

W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca podał, iż posiada wymagany okres pracy w szczególnych warunkach, albowiem w okresie od 18 listopada 1977 r. do 08 marca 1979 r. w (...) Zakładach (...) w Ś. na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace w warunkach szczególnych .

Zdaniem wnioskodawcy razem z pracami wykonywanymi w warunkach szczególnych w okresach zatrudnienia w Zakładach (...) i Zakładach (...) – posiada łączny okres pracy w warunkach szczególnym w łącznym wymiarze 15 lat 9 miesięcy i 16 dni

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie .

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wskazał , że – w związku z przedłożonymi dodatkowo dokumentami – uznano łącznie 14 lat 05 miesięcy i 26 dni w okresach : od 09 listopada 1971r. do 24 października 1972r.; od 13 listopada 1972r. do 17 listopada 1977r. i od 12 marca 1979r. do 15 września 1978r.

ZUS O/ L. nadal nie uznał jako okresu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze okresu od 18 listopada 1977r. do 08 marca 1979r. , podtrzymując w tym zakresie argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji .

Sąd ustalił stan faktyczny sprawy :

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 22 kwietnia 2011r. – znak (...)- odmówił J. B. prawa do emerytury pomostowej .

W uzasadnieniu wskazano ,iż ubezpieczony nie spełnił warunków określonych w art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008r. o emeryturach pomostowych ( Dz.U. Nr 237 poz. 1656 ze zm.).

dowód :

akta sprawy o emeryturę pomostową k.1-23

Wnioskodawca J. B. urodził się dnia (...)

Wiek emerytalny- wynoszący 60 lat i 09 miesięcy - wnioskodawca ukończył z dniem (...)

Decyzją z dnia (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał J. B. prawo do emerytura od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego tj. od dnia (...)

Dnia 21grudnia 2015 r. J. B. złożył wniosek o przyznanie prawa do przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych

W wyniku rozpoznania wniosku (...) Oddział w L. wydał zaskarżoną decyzję .

W dniu 11 lutego 2016r. J. B. złożył odwołanie od decyzji i dołączył do wniosku korektę świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych wystawioną dnia 10 maja 2012r.

Na podstawie przedłożonej korekty świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych ZUS Oddział w L. wydał w dniu 14 marca 2016r. decyzję , w której ponownie odmówił wnioskodawcy J. B. prawa do przeliczenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty .

W uzasadnieniu powyższej decyzji wskazano , że wnioskodawca nie ma prawa do emerytury z rekompensatą , gdyż udokumentował 14 lat 05 miesięcy i 26 dni pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze (od 09 listopada 1971r. do 24 października 1972r.; od 13 listopada 1972r. do 17 listopada 1977r. i od 12 marca 1979r. do 15 września 1978r.) wobec wymaganych 15 lat .

Za pracę w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze nie uznano okresu zatrudnienia w od 18 listopada 1977 r. do 08 marca 1979 r. w (...) Zakładach (...) w Ś., ponieważ stanowisko pracy nie zostało określone zgodnie z przepisami branżowymi .

/bezsporne, nadto akta emerytalne ZUS/

W okresie od 13 listopada 1972 r. do 08 marca 1979 r. J. B. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w (...) Zakładach (...) w Ś. .

W czasie zatrudnienia u ww. pracodawcy ubezpieczony pracował od 13 listopada 1972r. do 17 listopada 1977r. na stanowisku zestawiacza mieszanek przy produkcji środków higieniczno-sanitarnych oraz półproduktów do ich wyrobów.

Praca wnioskodawcy na tym stanowisku wykonywana była na oddziale produkcyjnym na początku ciągu technologicznego produkcji proszków do prania – przy dozowniku surowców . W pobliże dozownika – kosza pracownicy transportowi dowozili surowce do produkcji proszku : sodę , węglan sodowy, metakrzemian. Surowce te były spakowane w workach papierowych .Wnioskodawca rozcinał te worki i wsypywał surowce do dozownika. J. B. pracował w odzieży ochronnej : spodniach, fartuchu drelichowym i rękawicach. Były też wydawane maski przeciwpyłowe.

Przy wsypywaniu środków do dozownika było bardzo duże zapylenie na całej hali. Wentylacja była bardzo słaba.

W okresie od 13 listopada 1972r. do 17 listopada 1977r.wnioskodawca pracował jako osoba zajmująca się wsypywaniem środków pylących, żrących i toksycznych do dozowników w ciągu produkcyjnym środków higieniczno-sanitarnych tj. proszków do prania .

Z dniem 18 listopada 1977r. wnioskodawca otrzymał zmianę warunków pracy ze stanowiska zestawiacza mieszanek na stanowisko transportowego produkcji .

J. B. pracował nadal na Oddziale produkcyjnym w transporcie wewnętrznym .

Od dnia 18 listopada 1977r. do 08 marca 1979r. wnioskodawca wykonywał prace transportowe polegające na dostarczeniu z magazynu surowcowego – znajdującego się na zewnątrz przy hali produkcyjnej - pod dozownik surowców do produkcji proszku, zapakowanych w workach papierowych. Czasami środki te ustawione były w workach na hali produkcyjnej. Było to w sytuacji,gdy w magazynach surowców nie było miejsca po rozładunku wahadła kolejowego .

Do zadań wnioskodawcy nie należało napełnianie dozowników poprzez rozcinanie papierowych worków i wsypywanie do wnętrza dozownika środków toksycznych, pylistych i żrących.

W okresie zatrudnienia na stanowisku transportowego transportu wewnętrznego oddziału produkcji J. B. jedynie sporadycznie wykonywał obowiązki związane z napełnianiem dozowników surowcami do produkcji proszków do prania .

Do zadań wnioskodawcy należało także odbieranie gotowego produktu z hali produkcyjnej i odwiezienie go – przy użyciu wózka widłowego - do magazynu wyrobów gotowych , który znajdował się na zewnątrz przy hali produkcyjnej .

Proszek ustawiany był przez pracowników produkcyjnych na paletach , a wnioskodawca odbierał palety z gotowym proszkiem ,który był zapakowany w workach po 10-12 kg każdy . Na palecie było ustawionych 50 sztuk worków z proszkiem .

Pracę tę wnioskodawca wykonywał przez 8 godzin dziennie , w systemie pracy trzyzmianowym – na oddziale produkcyjnym .

dowód:

- akta emerytalne k.10-11,

- zeznania świadków:

A. N. k. 51v, e-protokół (...):08:04 i nast.,

U. N. k. 51v, e-protokół (...):21:24 i nast

przesłuchanie wnioskodawcy k. 52, e-protokół (...):32:24 i nast.

Sąd zważył:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. nr 237, póz. 1656 ze zm.) rekompensata - oznacza odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej.

Natomiast zgodnie z art. 21 ww. ustawy rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 15 lat.

Celem rekompensaty jak i emerytury pomostowej jest łagodzenie skutków utraty możliwości przejścia na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego przez pracowników ur. po 31 grudnia 1948r., zatrudnionych przy pracach w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. W przypadku rekompensaty realizacja tego celu polega na odpowiednim zwiększeniu podstawy wymiaru emerytury z FUS, do której osoba uprawniona nabyła prawo po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego.

Art. 2 pkt 5 i art. 21 ust. l ustawy pomostowej formułują dwie zasadnicze przesłanki nabycia prawa do rekompensaty: 1) nie spełnienie warunków do nabycia prawa do emerytury pomostowej, 2) udokumentowanie okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z FUS wynoszącego co najmniej 15 lat.

W świetle powyższego rekompensata przysługuje tym pracownikom, którzy osiągnęli co najmniej 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 32 ust, l i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, ale nie nabyli prawa do emerytury pomostowej z powodu nie uznania ich pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. l i 3 ustawy o emeryturach pomostowych.

Dodatkowo wskazać należy, iż zgodnie z przepisami § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.: "2. Okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym wg wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie §1 ust.2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy" w którym ma określić :

-

rodzaj pracy ściśle według wykazu, działu i pozycji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r.;

-

stanowisko pracy w szczególnych warunkach zgodnie z wykazem, działem, pozycją i punktem zarządzenia resortowego lub uchwały właściwego ministra,

-

okres, w którym praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Wnioskodawca nie ma prawa do emerytury z rekompensatą , ponieważ- w ocenie sądu- nie posiada wymaganego, powołanymi powyżej przepisami , stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze wynoszącym 15 lat.

Spornym w sprawie pozostawał fakt , czy wnioskodawca ma wymagany okres 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy zakwestionował okres pracy ubezpieczonego od 18 listopada 1977 r. do 08 marca 1979 r. jako okres pracy w szczególnych warunkach, uznając, iż wnioskodawca udowodnił jedynie 14 lat, 5 miesięcy i 26 dni pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Wnioskodawca w odwołaniu twierdził, że pracując w (...) Zakładach (...) w Ś. - w spornym okresie- wykonywał na stałe i w pełnym wymiarze czasu pracy - prace w warunkach szczególnych.

Analizując materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazać należy ,iż sąd nie podzielił stanowiska wnioskodawcy .

Z treści akt osobowych oraz z zeznań słuchanych w sprawie świadków: A. N. i U. N. i przesłuchania wnioskodawcy wynika ,iż w okresie od 18 listopada 1977r. do 08 marca 1979r. J. B. wykonywał prace na oddziale produkcji proszków do prania , ale jego prace polegały i na transporcie zapakowanych w worki papierowe półproduktów do produkcji proszku do prania ( m.in. sody, węglanu sodowego i metakrzemianu) , ale również na przetransportowaniu z hali produkcji do magazynu zewnętrznego wyrobów gotowych w postaci zapakowanego proszku do prania w worki po 10kg-12kg .Jak wynika z protokołu przesłuchania wnioskodawcy wyroby gotowe transportowane były przy użyczy wózków widłowych na paletach , gdzie ustawiono po 50 worków wyprodukowanego proszku do prania .

Pracę wnioskodawcy w części dotyczącej transportu z magazynu surowców do produkcji proszku do prania tj. m.in. sody, węglanu sodowego i metakrzemianu – można, w ocenie sądu - zakwalifikować jako prace transportowe wyrobów pylistych , toksycznych i żrących . Były to prace wymienione w wykazie A dział IV pkt. 40 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz.U. Nr 8 poz. 43 ze zm. ) .

Jednakże w ocenie sądu – w spornym okresie – wnioskodawca nie wykonywał prac w warunkach szczególnych – wymienionych w powołanym przepisie – na stałe i w pełnym charakterze . Sam wnioskodawca przyznał ,iż wykonywał też prace transportowe przy przewożeniu zapakowanego proszku do prania jako wyrobu gotowego z hali produkcyjnej do magazynu. Te prace nie zostały wymienione w wykazie A dział IV poz. 40 wymienionego powyżej aktu prawnego . Tym samym wskazać należy ,iż sąd uznał za nieprawidłowe i nie znajdujące podstaw prawnych zaliczenie okresu pracy wnioskodawcy od 18 listopada 1977r. do 08 marca 1979r. w świadectwie pracy w 10 maja 2012r. jako pracy w warunkach szczególnych .

W Zarządzeniu nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach resortu przemysłu chemicznego i lekkiego ( Dz.Urz. Nr4 z 1987r.) wynika ,iż stanowisko wymienione w załączniku nr 1 dział IV poz. 40 pkt. 16 – to stanowisko pakowacza przy pracach magazynowych, załadunkowych , rozładunkowych , transportowych i konfekcjonowaniu surowców i wyrobów gotowych : pylistych , toksycznych i żrących . Takie stanowisko wymienione zostało w przedłożonym przez wnioskodawcę skorygowanym świadectwie pracy z dnia 10 maja 2012r.

Stanowisko pracy wnioskodawcy – w spornym okresie to robotnik transportowy, które zostało wymienione w załączniku nr 1 dział IV poz. 40 pkt. 17 wspomnianego zarządzenia resortowego .

Jednakże zarządzenie resortowe enumeratywnie wylicza stanowiska pracy , na których były wykonywane prace w warunkach szczególnych i w tym zakresie jest zgodne z przepisami powołanego w niniejszym uzasadnieniu Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r.

Reasumując sąd uznał ,że wnioskodawca nie ma prawa do emerytury z rekompensatą , ponieważ w ocenie sądu nie posiada wymaganego powołanymi powyżej przepisami 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze .

Z powyższych względów, Sąd –na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.– oddalił odwołanie , gdyż nie było podstaw do jego uwzględnienia z przyczyn wymienionych w niniejszym uzasadnieniu .