Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: star. sekr. sądowy Magdalena Teteruk

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2017 r. w Legnicy

sprawy z wniosku A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 10 sierpnia 2017 r.

znak (...)

oddala odwołanie

SSO Krzysztof Główczyński

Sygn. akt VU 661/17

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 10 sierpnia 2017 r., znak: (...), po rozpatrzeniu wniosku A. M. z dnia 18 lipca 2017 r. odmówił prawa do przeliczenia emerytury. Powołując się na przepis art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2016 r., poz. 887 ze zm.) stwierdził, że brak jest możliwości wariantowania średniego dalszego trwania życia w myśl art. 26 ust. 6 wprowadzonego ustawą z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 552), gdyż przepis ten ma zastosowanie jedynie do emerytur przyznanych na podstawie art. 24, 24a i 27 w związku z art. 55 ustawy emerytalnej w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, podczas gdy emerytura wnioskodawcy została przyznana na podstawie art. 26 w związku z art. 32 ustawy emerytalnej przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. M. wniósł o jej zmianę poprzez przeliczenie jego emerytury z uwzględnieniem tablic życia obowiązujących w dniu osiągnięcia przez niego powszechnego wieku emerytalnego. W uzasadnieniu wnioskodawca podał, iż Oddział ZUS od 01 lutego 2002 r. przyznał mu emeryturę górniczą, decyzją z dnia 10 października 2014 r. przeliczoną w myśl art. 53, 183 i 26, i ustaloną wraz ze zmianą ze znaku (...), na znak (...), w wariancie najkorzystniejszym, w wysokości zgodnie z art. 26. Nie uwzględniając wniosków z sierpnia 2016 r. i lipca 2017 r. o przeliczenie emerytury w związku ze zmianą przepisów wprowadzonych ustawą z dnia 05 marca 2015 r. organ rentowy wskazał różne powody negatywnego ich rozpatrzenia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie wskazał, że wnioskodawca jest uprawniony do dwóch emerytur; przyznanej decyzją z dnia 12 lutego 2002 r., od 01 lutego 2002 r. emerytury górniczej, której wysokość ustalono zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej oraz emerytury przyznanej na podstawie art. 184 w związku z art. 32 wskazanej ustawy od 01 września 2014 r., w wysokości ustalonej zgodnie z art. 26, jako wariant korzystniejszy. Wypłacana jest jako świadczenie korzystniejsze druga emerytura. Oddział ZUS podał także, że wydaną na skutek wniosku z dnia 12 września 2016 r. decyzją z dnia 26 września 2016 r., której A. M. nie zaskarżył, odmówił ponownego ustalenia wysokości emerytury obliczonej według nowych zasad z uwzględnieniem tablic trwania życia obowiązujących w dniu, w którym wnioskodawca osiągnął powszechny wiek emerytalny. Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do przeliczenia emerytury przyznanej na podstawie art. 184 (w decyzji omyłkowo wskazano zamiast tego przepisu art. 26) w związku z art. 32 ustawy emerytalnej, po osiągnięciu wieku 60 lat oraz z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach – poprzez ponowne ustalenie jej wysokości na podstawie art. 26 ust. 6 ustawy emerytalnej. Organ rentowy argumentował, iż w art. 26 określono sposób ustalania wysokości emerytur obliczanych według nowych zasad, na dzień ich przyznania i z treści tego przepisu wynika, że zastosowanie określonych tablic trwania życia jest ściśle związane z wiekiem przejścia na emeryturę (art. 26 ust. 1). W przypadku gdy ubezpieczony ukończył powszechny wiek emerytalny przed dniem, od którego przyznano emeryturę, jeżeli jest to dla niego korzystniejsze, stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym osiągnął powszechny wiek emerytalny (art. 26 ust. 6). Zatem do obliczenia wysokości emerytury przyznanej ubezpieczonemu z tytułu ukończenia niższego (60 lat) od powszechnego wieku emerytalnego określonego w art. 24 ust. 1a i 1b oraz art. 27 ust. 2 i 3 ustawy emerytalnej – brak jest możliwości zastosowania art. 26 ust. 6, przyjęcia tablic trwania życia obowiązujących w dniu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego. Z treści przepisu art. 26 ust. 6 ustawy emerytalnej nie wynika, że można było na jego podstawie przeliczyć tzw. „emeryturę wcześniejszą”, po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego. Organ rentowy wskazał także, że dotychczas wnioskodawca nie złożył wniosku o ustalenie prawa do emerytury z tytułu osiągnięcia w dniu 17 lipca 2017 r. powszechnego wieku emerytalnego określonego w art. 24 ust. 1b pkt 10, tj. 66 lat i 2 miesięcy. Nie ma zatem ustalonego prawa do emerytury na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej, której wysokość można ustalić wariantowo, z uwzględnieniem art. 26 ust. 1 lub ust. 6 ustawy emerytalnej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Na podstawie decyzji z dnia 12 lutego 2002 r., znak: (...), A. M., ur. (...) jest uprawniony od 01 lutego 2002 r. do emerytury górniczej, której wysokość ustalono zgodnie z art. 53 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Z kolei decyzją z dnia 10 października 2014 r., znak: (...) organ rentowy przyznał wnioskodawcy od dnia 01 września 2014 r. prawo do emerytury określonej art. 184 w związku z art. 32 wymienionej ustawy (tzw. emerytury z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach). Wysokość tego świadczenia ustalono zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej, art. 26 tej ustawy oraz art. 183. Świadczenie wypłacane w wariancie najkorzystniejszym, zgodnie z art. 26, jako korzystniejsze od emerytury górniczej.

Wydaną na skutek wniosku z dnia 12 września 2016 r. decyzją z dnia 26 września 2016 r., której A. M. nie zaskarżył, Oddział ZUS odmówił ponownego ustalenia wysokości emerytury obliczonej według nowych zasad z uwzględnieniem tablic trwania życia obowiązujących w dniu, w którym wnioskodawca osiągnął powszechny wiek emerytalny. W uzasadnieniu stwierdził, iż brak jest podstaw do przeliczenia emerytury na podstawie art. 26 ust. 6 ustawy emerytalnej ponieważ A. M. nie osiągnął powszechnego wieku emerytalnego.

Zaskarżoną decyzją organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do przeliczenia emerytury zgodnie z art. 26 ust. 6 ustawy emerytalnej. W jej uzasadnieniu wskazał, iż brak jest możliwości zwariantowania średniego dalszego trwania życia w myśl art. 26 ust. 6, wprowadzonego ustawą z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015 r., poz. 552), gdyż przepis ten ma zastosowanie jedynie do emerytur przyznanych na podstawie art. 24, 24a i art. 27 w zw. z art. 55 ustawy emerytalnej w związku z osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego, podczas gdy emerytura wnioskodawcy została przyznana na podstawie art. 26 (poprawnie powinien być wskazany przepis art. 184) w związku z art. 32 ustawy emerytalnej przed osiągnięciem powszechnego wieku emerytalnego.

(o k o l i c z n o ś c i n i e s p o r n e)

Sąd zważył co następuje.

` Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W niespornie ustalonym stanie faktycznym istota sprawy wymagała rozstrzygnięcia, czy możliwe jest przeliczenie emerytury A. M. z uwzględnieniem tablic życia obowiązujących w dniu osiągnięcia przez niego powszechnego wieku emerytalnego.

Na wstępie jednak, ze względu na treść uzasadnienia odwołania należy wyjaśnić, że decyzją z dnia 10 października 2014 r. organ rentowy nie przeliczył przyznanej od 01 lutego 2002 r. emerytury górniczej jak również nie zmienił znaku świadczenia. Jak wynika bowiem z ustalonego stanu faktycznego, A. M. jest uprawniony do dwóch różnych, przyznanych na podstawie różnych przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych emerytur. Jako pierwszą, od 01 lutego 2002 r. przyznano - oznaczoną znakiem (...) - na podstawie art. 50e ustawy emerytalnej, emeryturę górniczą. Jej wysokość ustalono zgodnie z art. 53 ustawy. Uwzględniając wniosek z dnia 18 września 2014 r., decyzją z dnia 10 października 2014 r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu od 01 września 2014 r. oznaczoną znakiem (...), emeryturę z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Świadczenie to przyznano w związku z osiągnięciem wieku 60 lat na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy emerytalnej. Ustaliwszy wysokość tego świadczenia zgodnie z art. 53, 26 i 183 ustawy emerytalnej organ rentowy przyjął, że najkorzystniejsza jest emerytura w wysokości ustalonej zgodnie z art. 26 ustawy. Wskazując na zbieg prawa do dwóch emerytur, na podstawie art. 95 ust. 1 ustawy emerytalnej organ rentowy podjął wypłatę emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, korzystniejszej od emerytury górniczej ( (...)).

Przechodząc do istoty sprawy należy wskazać, iż przepisem art. 1 pkt 1 lit a b ustawy z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Z 2015 r., poz. 552) wprowadzono zmiany w art. 26 ustawy emerytalnej. Nadano nowe brzmienie przepisowi ust. 5 oraz dodano ust. 6. Znowelizowany przepis ust. 5 stanowi, iż tablice, o których mowa w ust. 4 są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do 31 marca następnego roku kalendarzowego, z uwzględnieniem ust. 6. Przepis ten stanowi, iż jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego, do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny, o którym mowa w art. 24 ust. 1A i 1b oraz art. 27 ust. 2 i 3. W uzupełnieniu należy także wskazać, że zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy emerytalnej, wysokość emerytury przysługującej w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy na podstawie art. 24 oraz art. 27, obliczonej z zastosowaniem art. 26, o której mowa w art. 1, ustala się ponownie z zastosowaniem przepisów, o których mowa w art. 1 pk1 i i 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą – na wniosek osoby uprawnionej.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do ustalonych w sprawie faktów należy stwierdzić, że w kontekście przepisu art. 2 ustawy z dnia 05 marca 2015 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie jest możliwe przeliczenie obliczonej z zastosowaniem art. 26 ustawy emerytalnej emerytury wnioskodawcy. Z mocy art. 2 ustawy z dnia 05 marca 2015 r. na wniosek osoby uprawnionej ponownym ustaleniem z zastosowaniem znowelizowanych przepisów objęto wyłącznie te z przysługujących w dniu wejścia w życie wskazanej ustawy emerytur, które przyznano na podstawie art. 24 oraz 27. Jak wynika natomiast z zebranego w sprawie materiału, szczególnie ustalona z zastosowaniem art. 26 emerytura z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach, jako przyznana na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy emerytalnej, nie jest świadczeniem, o którym stanowi przepis art. 2 ustawy nowelizującej z 05 marca 2016 r.

Niezależnie od szczególnej regulacji art. 2 wskazanej ustawy, ponowne ustalenie wysokości emerytur regulują przepisy art. 108 i następne ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Przepisy te nie przewidują jednak możliwości ponownego ustalenia wysokości emerytur z uwzględnieniem art. 26 ust. 6 ustawy emerytalnej.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.