Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2013 roku w Legnicy

sprawy z wniosku T. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wyrównanie emerytury

na skutek odwołania T. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 18 marca 2013 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 672/13

UZASADNIENIE

Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2013 r. T. S. we wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. domagała się odwieszenia i wypłaty emerytury wraz z odsetkami.

Wydaną na skutek wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. decyzją z dnia 18 marca 2013 r. organ rentowy odmówił uchylenia decyzji z dnia 06 października 2011 r. w części, w jakiej decyzja ta zawiesza na podstawie art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707) w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), prawo do emerytury za okres od 01 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r.

W odwołaniu od decyzji z dnia 18 marca 2013 r. T. S. wniosła o jej „zmianę przez uchylenie decyzji ZUS z dnia 06 października 2011 r. w części, w jakiej decyzja ta zawiesza prawo do emerytury w okresie od 01 października 2011 r. do 21 listopada 2012 .”

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2008 r. przyznano T. S.prawo do emerytury od 01 kwietnia 2008 r. i jednocześnie wypłatę tego świadczenia zawieszono, gdyż ubezpieczona nadal kontynuowała zatrudnienie; na dzień przyznania emerytury była nadal zatrudniona w (...) w L..

Oświadczając, że nadal jest zatrudniona, w piśmie z dnia 22 stycznia 2009 r. ubezpieczona wniosła o wypłatę od stycznia 2009 r. emerytury. Uwzględniając powyższy wniosek, organ rentowy decyzją z dnia 28 stycznia 2009 r. podjął wypłatę świadczenia od 01 stycznia 2009 r.

Na podstawie art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych … (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), decyzją z dnia 06 października 2011 r. organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę emerytury od dnia 01 października 2011 roku. Wypłatę emerytury zawieszono z uwagi na to, że ubezpieczona kontynuowała zatrudnienie.

Powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. T. S. we wniosku z dnia 10 grudnia 2012 r. domagała się odwieszenia i wypłaty emerytury od 01 października 2011 r. wraz z odsetkami.

Wydanym na skutek powyższego wniosku postanowieniem z dnia 21 stycznia 2013 r. organ rentowy wznowił postępowanie w sprawie wstrzymania wypłaty emerytury ustalonej decyzją prawomocną z dnia 06 października 2011 r. Decyzją z dnia 21 stycznia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odwiesił od dnia 22 listopada 2012 r. wypłatę emerytury T. S..

(niesporne)

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W realiach rozpoznawanej sprawy, w dacie przyznania ubezpieczonej prawa do emerytury (25 kwietnia 2008 r.), prawo do świadczenia ulegało na podstawie art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353) zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez nią z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywała je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego; kontynuowała zatrudnienie w (...) w L..

Przepis art. 37 pkt 5 lit. b w związku z art. 46 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o emeryturach kapitałowych (Dz. U. z 24 grudnia 2008 r. Nr 228, poz. 1507) wprowadził z dniem 08 stycznia 2009 r. do art. 103 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zmianę, która polegała na uchyleniu ust. 2a. Ponadto, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o emeryturach kapitałowych, wypłaty emerytury, do której prawo zostało zawieszone na podstawie art. 103 ust. 2a ustawy, o której mowa w art. 37 (ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), dokonuje się na wniosek osoby zainteresowanej. Uwzględniając wniosek ubezpieczonej z dnia 06 lutego 2009 r. oraz opisaną wyżej zmianę stanu prawnego, organ rentowy decyzją z dnia 17 lutego 2009 r. podjął z dniem 01 lutego 2009 r. wypłatę jej emerytury. Na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo wnioskodawczyni do emerytury ulegało zawieszeniu na zasadach określonych w art. 104 – 106.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2012 r. Trybunał Konstytucyjny (sygn. akt K 2/12) orzekł, iż art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS dodanym przez art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy, jest niezgodny z zasadą ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa wynikającą z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Sentencja wyroku została ogłoszona w dniu 22 listopada 2012 r. w Dz. U. poz. 1285. W uzasadnieniu tego wyroku (pkt 9) Trybunał Konstytucyjny wskazał, że z chwilą ogłoszenia sentencji wyroku w Dzienniku Ustaw traci moc art. 28 ustawy zmieniającej z 16 grudnia 2010 r. w zakresie, w jakim przewiduje stosowanie art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z FUS do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 01 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Znaczy to, że obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą – jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury – nie będzie miał zastosowania do osób, które prawo to nabyły w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Natomiast przepis ten pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury w momencie jego wejścia w życie i później, tj. od 01 stycznia 2011 r.

Ubezpieczona nie jest osobą, która prawo do emerytury nabyła we wskazanym wyżej okresie od 08 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r., albowiem prawo do emerytury nabyła przed dniem 08 stycznia 2009 r., od 01 kwietnia 2008 r. Podstawę zawieszenia po przyznaniu świadczenia stanowił obowiązujący wówczas przepis art. 103 ust. 2a, a nie uznany za niezgodny z Konstytucją art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. T. S. jest osobą, której prawo do emerytury już w dacie jej przyznania ulegało zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez nią z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywała je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

W świetle powyższego wnioskodawczyni nie jest osobą, o której stanowi wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2013 r., albowiem nie jest osobą, która nabyła prawo do emerytury przed 01 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązywania stosunku pracy; nabyła prawo do emerytury przed wskazaną wyżej datą, ale z koniecznością rozwiązania na podstawie art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, stosunku pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.