Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2013 roku w Legnicy

sprawy z wniosku S. D.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o przeliczenie emerytury

na skutek odwołania S. D.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 21 marca 2013 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 702/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) odmówił przeliczenia emerytury S. D. gdyż składając wniosek o ponowne przeliczenie świadczenia wnioskodawca nie przedłożył nowych dowodów i nie przedstawił okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji o przyznaniu emerytury, które miałoby wpływ na wysokość świadczenia.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. D. wniósł o uwzględnienie przy obliczeniu wysokości emerytury jego zarobku jaki osiągnął w latach 1972 – 1975. Wnioskodawca wyraził przekonanie, że na podstawie dokumentów znajdujących się w posiadaniu organu rentowego, tj. książeczki zdrowia i świadectwa pracy można „… wyliczyć i uznać zbliżony zarobek (…) w oparciu o lata 1976 – 1977 lub świadectwa pracy w którym to jest zapisana stawka zasadnicza, składniki stałe, tak jak węgiel i KG – karta górnika tj. 4.080 + 368 + 1164 zł.”

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do złożonego po raz pierwszy w dniu 17 czerwca 2010 r. wniosku o emeryturę S. D. dołączył między innymi legitymację ubezpieczeniową oraz wystawione 10 sierpnia 1977 r. przez (...) Zakłady (...) w P. świadectwo pracy na okres zatrudnienia od 10 listopada 1972 r. do 30 czerwca 1977 r. W świadectwie tym wskazano:

- stawkę płacy zasadniczej: kat VI, tj. 17,50/20,40,

- zas. 4.080, pr. 2.560,40,

- nadliczbowe 612, dodatki 767,38,

- węgiel 368, KG 1.164.

Ze względu na fizyczną likwidację dokumentacji płacowej i zasiłkowej wnioskodawca nie jest w stanie przedłożyć zaświadczenia określającego wysokość jego wynagrodzenia, jakie uzyskiwał w latach 1972 – 1975.

Na podstawie dołączonej do wniosku dokumentacji organ rentowy decyzją z dnia 16 grudnia 2010 r. przyznał S. D. prawo do emerytury i ustalił jej wysokość.

Wydanym w sprawie VU 188/11 wyrokiem z dnia 10 maja 2011 r. Sąd Okręgowy w Legnicy zmieniając uprzednie decyzje zaliczył do ustalenia wartości kapitału początkowego i wysokości emerytury wynagrodzenie ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w (...)od 01 stycznia 1976 r. do 30 czerwca 1977 r. w kwotach 99.812,79 zł za rok 1976 i 49.906,40 zł za okres od 01 stycznia do 30 czerwca 1977 r. Organ rentowy zrealizował wyrok wydając decyzję z dnia 07 lipca 2011 r.

We wniosku z dnia 24 lutego 2013 r. S. D. wniósł o obliczenie na podstawie ustalonego wyrokiem z dnia 10 maja 2011 r. zarobku za 1976 r. w kwocie 99.812 zł przybliżonego zarobku na poziomie 70 % za 1973 r., 80 % za 1974 r. i 90 % za 1975 r.

Do tego wniosku ubezpieczony dołączył między innymi kserokopie znajdujących się w aktach legitymacji ubezpieczeniowej oraz świadectwa pracy z dnia 10 sierpnia 1977 r.

\

(niesporne)

Sąd zważył co następuje.

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Istotny w sprawie jest fakt, że podstawę ostatniego wniosku o przeliczenie przyznanej od 17 czerwca 2010 r. emerytury stanowią kserokopie dołączonych już wcześniej, bo do wniosku o świadczeni, legitymacji ubezpieczeniowej oraz świadectwa pracy. Odmawiając zaskarżoną decyzją ponownego obliczenia wysokości emerytury, organ rentowy wskazał na powyższy fakt oraz powołał się na przepis art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczenia zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawnione nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na jego wysokość.

Zasadnie w realiach rozpoznawanej sprawy organ rentowy odmowę przeliczenia świadczenia uzasadnił brakiem nowych dowodów oraz nowych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji o przyznaniu emerytury, mających wpływ na jej wysokość. Wnioskodawca nie przedłożył bowiem ani nowych dowodów, ani też nie wskazał nowych okoliczności w rozumieniu omawianego przepisu. Do wniosku o przeliczenie emerytury załączone zostały bowiem jedynie kserokopie dokumentów, których oryginały ubezpieczony przedłożył wraz z pierwszym wnioskiem o emeryturę. Brak jest zatem dostatecznie uzasadnionych podstaw do ponownego obliczenia wysokości świadczenia.

Odnosząc się do argumentów odwołania należy wskazać, że nie jest możliwe przeliczenie emerytury za lata 1972 – 1975 na podstawie przybliżonego zarobku, obliczonego w oparciu o zarobek z lat 1976 – 1977. Zgodnie z art. 116 ustawy emerytalnej, postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej (ust. 1), oraz do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego (ust. 5). Świadectwo pracy z dnia 10 sierpnia 1977 r. nie może stanowić podstawy ustalenia wysokości zarobku ubezpieczonego za lata 1972 – 1975 albowiem doświadczenie życiowe uzasadnia wniosek, że świadectwo pracy zawiera informacje aktualne na dzień ustania stosunku pracy. Brak jest w sprawie jakichkolwiek danych wskazujących na to, że informacje te są aktualne w odniesieniu do całego potwierdzonego świadectwem okresu zatrudnienia.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.