Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2020 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2020 r. w Legnicy

sprawy z wniosku D. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wydanie zaświadczenia w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych

na skutek odwołania D. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 25 lipca 2019 r.

znak (...)

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od wnioskodawcy D. R. na rzecz strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Regina Stępień

UZASADNIENIE

Ubezpieczony D. R. w dniu 19 lipca 2019r. złożył wniosek o wydanie mu zaświadczenia, w którym wskazane zostanie, iż jego zadłużenie jako płatnika wynosi 12,26zł.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzja 25 lipca 2019r. odmówił płatnikowi D. R. wydania zaświadczenia o istnieniu zadłużenia w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w wysokości 12, 26 zł (t. V k.2). W uzasadnieniu tej decyzji wskazał, iż wnioskodawca posiada na dzień wydania decyzji, zaległości składkowe (należność główna i odsetki) w łącznej kwocie 18 380, 81 zł z tytułu skaldek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Dodał, iż decyzją z 20 kwietnia 2018r. odmówiono płatnikowi wydania zaświadczenia o braku zaległości składkowych z uwagi na zadłużenie na koncie w wysokości 18 380, 81 zł. Decyzja ta jest prawomocna, a o odwołanie ubezpieczonego od niej zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z 8 stycznia 2019r. Ponadto wskazał, iż po ponownej analizie dokumentacji dotyczącej stanu zadłużenia wnioskodawcy stwierdził prawidłowość stwierdzonego decyzja z 20 kwietnia 2018r. zadłużenia.

Płatnik składek D. R. w odwołaniu od decyzji z 25 lipca 2019r. domagał się jej uchylenia i zobowiązanie organu rentowego do wydania zaświadczenia o jego zadłużeniu z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy w kwocie 12, 26 zł. Wskazał, iż w dniu 18 kwietnia 2005r. organ rentowy wydał decyzję, w której określił zaległości w opłacaniu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy w łącznej kwocie 12 249, 25 zł. Następnie decyzja z 23 marca 2006r. powyższa decyzja została zmieniona i zaległości z tytułu wymienionych składek zostały określone na kwotę 1 736,53 zł. Wobec uiszczenia przez niego w dniu 5 kwietnia 2006r. kwoty 1 719, 53 zł faktyczna zaległość wynosi obecnie 12, 26 zł.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie argumentując jak w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił:

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 18 kwietnia 2005 r. określił zaległości D. R. z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne z odsetkami za okres od stycznia 2001 r. do czerwca 2002 r. w łącznej kwocie 5.066,02 zł, na fundusz ubezpieczeń zdrowotnych z odsetkami, za okres od marca 2001 r. do czerwca 2002 r. w łącznej kwocie 2.739,58 zł i na Fundusze Pracy i Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych z odsetkami za okres od lutego 2001 r. do czerwca 2002 r. w łącznej kwocie 366,05 zł. W nawiązaniu do tej decyzji, w piśmie z dnia 23 lutego 2006 r. ubezpieczony podał, iż w latach 2001-2002 wskazane w piśmie osoby świadczyły pracę już na rzecz prowadzącego PHU (...) jego ojca A. R.. Wskazał przy tym, że służby kadrowe zlikwidowanej przez niego 27 listopada 2002 r. Firmy (...) i PHU (...) nie dokonały właściwych zmian. Wskazując na powyższe wniósł o zweryfikowanie jego zadłużenia wobec ZUS za okres objęty decyzją zgodnie z przedłożonymi, skorygowanymi deklaracjami.

W związku z zawartym w piśmie z 23 lutego 2006 r. wnioskiem, organ rentowy decyzją z dnia 23 marca 2006 r. zmieniając decyzję z dnia 18 kwietnia 2005 r. ponownie określił zaległości D. R. w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na ubezpieczenie zdrowotne za okres od grudnia 2001 r. do listopada 2002 r. na kwotę 1.115,53 zł, z odsetkami. W uzasadnieniu powyższej decyzji wskazano, że po uwzględnieniu złożonych przez płatnika korekt, Oddział ZUS w oparciu o art. 83a ust. 2 postanowił zmienić wydaną w dniu 18 kwietnia 2005 r. decyzję i w związku z tym stwierdzić, że wnioskodawca zalega z zapłatą składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres wskazany w decyzji w łącznej kwocie 1.736,53 zł, z czego kwota 621 zł stanowi należne odsetki na dzień 10 marca 2006 r.

We wniosku z 31 sierpnia 2006 r. D. R. wniósł o podanie stanu zaległości jego konta w ZUS wraz z ewentualnymi niedopłatami. Udzielając odpowiedzi na powyższe pismo organ rentowy w piśmie z dnia 08 września 2006 r. stwierdził, że zaległości wnioskodawcy na poszczególne fundusze z tytułu nieopłaconych składek na dzień 08 września 2006 r. po rozliczeniu konta za okres od stycznia 1999 r. do listopada 2002 r. wynoszą na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w zakresie należności głównej 0,00 zł, zaś na Fundusz Ubezpieczenia Zdrowotnego należność główna wynosi za miesiąc listopad 2002 r. 12,26 zł (odsetki na dzień 08 września 2006 r.- 0,00 zł). Zaległości tej wnioskodawca dotychczas jeszcze nie uregulował.

We wniosku z dnia 13 kwietnia 2018 r. wnioskodawca zwrócił się o wydanie zaświadczenia o niezaleganiu składek ZUS.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją nr (...) z dnia 20 kwietnia 2018 r. odmówił wydania D. R. zaświadczenia o braku zaległości w opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawca posiada zaległości z tytułu składek na wskazane ubezpieczenia, za wskazane okresy i w określonych decyzją kwotach, zabezpieczone wpisem hipoteki przymusowej na nieruchomości.

Kwota zadłużenia w wysokości 12, 26 zł została wskazana płatnikowi w piśmie z 8 września 2006r. i została ustalona na podstawie zaewidencjonowanych n akoncie płatnika dokumentów z uwzględnieniem korekt złożonych przez płatnika w dniu 22 lutego 2006r. za okres od stycznia 2001r. do czerwca 2002r. W złożonych korektach dokumentów rozliczeniowych nie zostali uwzględnieni zatrudnieni pracownicy. Organ rentowy w dniu 1 marca 2013r. z urzędu skorygował błędne dokumenty za ten okres. Kwota zadłużenia nie uległa zmianie - o czym stanowiła decyzja z 20 kwietnia 2018r.

/dowody: akta ubezpieczeniowe t. V, t. VII, akta SO V U 384/18/.

Sąd zważył:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 83 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności: zgłaszania do ubezpieczeń społecznych, przebiegu ubezpieczenia, ustalania wymiaru skaldek i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu składek, ustalania wymiaru skaldek na FEP i ich poboru, a także umarzania należności z tytułu skaldek, ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego, wymiaru świadczeń.

Zaś postępowanie toczące się przed organem rentowym, na mocy art. 180 kpa i art. 123 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (s.u.s) ma charakter administracyjny. Źródłem sprawy , której przedmiotem tak ja w niniejszej sprawie, jest zaległość składkowa. Określiło je żądanie płatnika, które zostało przez niego jednoznacznie wyrażone w postaci domagania się wydania zaświadczenia o treści, iż jego zaległość składkowa wynosi 12, 26 zł. Skoro w oparciu o dane zawarte w aktach ubezpieczeniowych, a w szczególności wynikające ze stanu konta – wskazują iż zaległość składkowa płatnika nie wynosi takiej sumy, to organ rentowy zasadnie odmówił wydania zaświadczenia o tej, ściśle określonej treści. Zasadnie organ rentowy wskazuje, iż na mocy art. 218 § 1 w zw. z art. 217 § 2 kpa – ewentualne zaświadczenie ma potwierdzić stan rzeczy na podstawie danych posiadanych przez Zakład – to jeśli dane te nie potwierdzają, iż zaległość składkową płatnika to kwota 12, 26 zł – nie jest możliwe uwzględnienie jego żądania. Zaświadczenie nie rozstrzyga bowiem żadnej kwestii (sprawy) co do jej istoty. Nie tworzy, nie uchyla i nie zmienia istniejących stosunków prawnych. Postępowanie o wydanie zaświadczenia, w tym zaświadczenia określonej treści nie stanowi rozstrzygnięcia sprawy. Jeśli problematyka, której dotyczy żądanie D. R. jest sporna – chodzi o sporny stan jego zadłużenia – to wydanie zaświadczenia zgodnie z żądaniem, w okolicznościach tej sprawy nie jest możliwe. Tam gdzie jest spór co do prawa , tam nie powinno zostać wydane zaświadczenie, gdyż ma ono potwierdzać stan rzeczy, na podstawie posiadanych przez organ rentowy danych. Sąd płatnik winien ewentualnie złożyć wniosek o określenie stanu zaległości składkowych, który zostały rozpoznany przez organ rentowy właściwa decyzja, której treść dopiero mogłaby być weryfikowana w drodze postępowania sądowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.

Orzeczenie o kosztach uzasadnione jest treścią art. 98 kpc w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2018.265).

Regina Stępień